Morgen wordt ze 18. De jongste in huis. Op 9 juni 2023, exact 1 jaar voor ze voor het eerst mag gaan stemmen. #Politiek interesseert haar niet echt. Dat merk ik ook bij onze 4 andere kinderen. De oudste wordt dit jaar 30. Ze staan met beide voeten stevig in het leven, hebben veel interesses en veel activiteiten. Maar politiek is daar dus niet bij. Ik vind dat wel jammer.
Eerlijk? Mij interesseerde politiek ook niet toen ik 18 was. Dat kwam pas veel later, eigenlijk pas op het moment dat ik fulltime begon te werken. Dan zie je de impact van #belastingen echt, in het cijfer dat in min staat op je eerste loonbriefje. Toch even slikken. Ik weet nog goed wat ik kocht met dat eerste loon: een #afwasmachine voor ons appartementje. De beste investering ooit als je uitrekent hoeveel uren tijd je daarmee wint op een maand. Tijd om te besteden aan leukere dingen dan afwassen.
Ik ben van het type dat alles in de machine steekt, inclusief pannen. Vloeken in de kerk is dat voor mijn man Jo, een hevige believer in de methodische aanpak bij het inladen van de machine. Echt niemand in ons gezin kan dat zo goed als hij. Volgens hem althans. De kinderen zijn er niet rouwig om. Als hij er gelukkig van wordt, zijn wij ook blij, toch?
Maar ik wijk af. De politiek dus. Hoe zorgen we ervoor dat mensen terug aanhaken? Ik hoor bijna al mijn vrienden, die vroeger zeer geanimeerd over politieke praatten, nu afhaken. Ze zijn het gekibbel en eeuwige #polariseren echt kotsbeu. Ze weten niet op wie ze gaan stemmen over een jaar. Ik word daar heel onrustig van. Het lijkt alsof we op drijfzand naar de verkiezingen gaan.
Wat ik zelf enorm mis, is de verbindende factor. Leiders die niet alleen het eigen grote gelijk poneren, maar ook luisteren naar de tegenovergestelde stem. Welke tv-zender durft een talkshow aan waarbij een politicus in gesprek gaat met een tegenstander over wat ze gemeen hebben? Ja, beste redacties en beste politici, ook uw grootste fans hebben het gehad met de klassieke debatten waarbij we vooraf weten wie wat gaat zeggen volgens de debatfiche. Ik weet heus wel hoe #communicatiestrategie werkt, ik heb het 15 jaar gedaan. 'Zorg dat je goed je verschillen in de verf zet' is zo'n beetje de basisregel, alsof je een auto aan het verkopen bent. Geloof mij, iedereen is dat riedeltje meer dan beu. Een beetje verfrissende aanpak graag?
Nog 1 jaar voor we naar de #stembus gaan. Laat maar komen, al die creatieve ideetjes, graag ook met een plan over hoe we het gaan betalen. Verras ons met wat jullie willen schrappen, zodat er geld vrij komt voor wat echt belangrijk is. Wat de overheid niet meer gaat doen, om zo budget vrij te maken voor wat er echt toe doet.
Het becijferen van de partijprogramma’s was al een ideetje in 2019, zou het er nu echt van komen? Trouwens, het bedenken van acties om je samenleving beter te maken voor iedereen, dat is geen voorrecht van politici. Dat kunnen wij allemaal. Maar niet als we zwijgen en niet deelnemen aan het politieke debat omdat het te polariserend is geworden.
Plannen maken, is meestal het makkelijkste deel. Dat weten ze in de consulting business ook, al worden zij er beter voor betaald dan politici. Mensen overtuigen van dat actieplan is een heel ander pak mouwen. Daarvoor moet je ook een verbinder zijn, een een teamplayer. Van mens tot mens in gesprek gaan. Er samen voor willen gaan. Alle goede #politici weten en doen dat.
Het lijkt een beetje op mijn samengesteld gezin, als ik er zo naar kijk. Je kan je energie steken in polarisering of elke dag opnieuw kiezen voor verbinding, ook als dat moeilijk is. Aan onze keukentafel houden ze meer van het debat waar naar elkaar geluisterd wordt dan van de ruzie, die meestal ontstaat als er niet geluisterd wordt. Verbinden begint met wat vaker zwijgen en luisteren. Bijvoorbeeld als je partner vindt dat hij veel beter is in het vullen van de afwasmachine.
Verbinden of polariseren, dat is voor mij de echte keuze op 9 juni 2024, los van alle creatieve ideetjes. Helpen jullie mee? Dan krijgen we die jeugd vast en zeker mee.
Wat denk jij?
Elke
Opmerkingen